Η εγγενής βαρβαρότητα του καπιταλιστικού κράτους

1. Γάζα: Αντίσταση και γενοκτονία με δυτική στήριξη και συνενοχή

Ο πόλεμος στη Γάζα συνεχίζεται στις ίδιες χοντρικά συντεταγμένες που περιγράψαμε στο προηγούμενο Editorial του περιοδικού μας. Η παλαιστινιακή αντίσταση συνεχίζει να προκαλεί καίρια χτυπήματα στον ισραηλινό στρατό κατοχής, ο οποίος δεν έχει πετύχει κανέναν από τους επίσημα διακηρυγμένους στόχους του: να «εξαλείψει τη Χαμάς» και να «ελευθερώσει τους ομήρους». Από τις αρχές Μαρτίου, που το Ισραήλ παραβίασε τη συμφωνία για συνέχιση της εκεχειρίας και ξεκίνησε και πάλι τους βομβαρδισμούς στη Γάζα, η παλαιστινιακή αντίσταση έδωσε στη δημοσιότητα δεκάδες βίντεο με ισραηλινά τανκς να καταστρέφονται από τις ρουκέτες των παλαιστινίων μαχητών, με πεζούς Ισραηλινούς στρατιώτες να «πέφτουν» από βολές ελεύθερων σκοπευτών, με κτήρια που στέγαζαν Ισραηλινούς στρατιώτες να ανατινάζονται, με πυραύλους να εκτοξεύονται προς τον στρατό κατοχής, ακόμα και με ντρόουν να κτυπούν τις ισραηλινές δυνάμεις. 1

Το εκπληκτικό είναι ότι κανένα από τα βίντεο αυτά δεν «έφτασε» στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Και όταν αναφερόμαστε στα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν εννοούμε τα εξωνημένα, όπως όλα σχεδόν τα ελληνικά, που εδώ και μήνες «μας πληροφορούν» ότι «η Χαμάς έχει ουσιαστικά εξουδετερωθεί», αλλά τα κατά παράδοση θεωρούμενα ως «ανεξάρτητα», όπως π.χ. το BBC. Χαρακτηριστική είναι η είδηση ότι ο ισραηλινός στρατός, στην απελπισία του από το ότι ο πόλεμος δεν κερδίζεται επί του πεδίου, εξοπλίζει συμμορίες εγκληματιών από τη χερσόνησο του Σινά, οι οποίες συνδέονται με το «Ισλαμικό κράτος». Μάλιστα, υπό την προστασία του ισραηλινού στρατού οι εν λόγω συμμορίες λεηλατούν τη λιγοστή ανθρωπιστική βοήθεια που φτάνει στη Γάζα. Η είδηση αυτή τεκμηριώθηκε για μια ακόμα φορά με φωτογραφικό υλικό και σχετικές ανακοινώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης τον Μάιο του 2025, 2 αλλά τα «ανεξάρτητα» διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία την «έμαθαν» μόλις στις 6/6/2025, και αυτό διότι οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις στο Ισραήλ ανάγκασαν τον Νετανιάχου να παραδεχτεί, «όπως εξήγησε ο συντηρητικός πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός AvigdorLieberman, ότι “η ισραηλινή κυβέρνηση παρέχει όπλα σε μια ομάδα εγκληματιών και κακοποιών, που ταυτίζονται με την οργάνωση Ισλαμικό Κράτος”». 3

Ακόμα και αυτά τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ λοιπόν, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις μαζικές δολοφονίες αμάχων και την καταδίκη ενός ολόκληρου λαού σε λιμοκτονία από τον στρατό κατοχής, πατάνε πάνω στο αφήγημα ότι ο ισραηλινός στρατός βρίσκεται αντιμέτωπος με «τρομοκράτες», για να αποσιωπήσουν την ακριβή κατάσταση στο πεδίο των μαχών και το ειδεχθές πρόσωπο της ισραηλινής κατοχής. Μοναδική εξαίρεση στο ζήτημα που συζητάμε εδώ, από όσο γνωρίζουμε, αποτέλεσε η αμερικανική Washington Post, που στις 18/11/2024 δημοσίευσε την ήδη από τότε γνωστή είδηση ότι το Ισραήλ προσπαθεί να πετύχει με κακοποιούς ό,τι δεν μπορεί να πετύχει ο στρατός του: «Ένα υπόμνημα του ΟΗΕ που έπεσε στα χέρια της εφημερίδας κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι συμμορίες “ενδέχεται να επωφελούνται από μια παθητική, αν όχι ενεργή, ευνοϊκή μεταχείριση” ή “προστασία” από τον ισραηλινό στρατό». 4

Βέβαια, η Χαμάς και οι άλλες οργανώσεις της αντίστασης έχουν την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού της Γάζας, γεγονός που αφενός ερμηνεύει την ανθεκτικότητα της αντίστασης και αφετέρου περιορίζει τη δράση των συμμοριών, όπως φαίνεται και από τις ανακοινώσεις των παραδοσιακών (προκαπιταλιστικής προέλευσης) θεσμών αντιπροσώπευσης του πληθυσμού που εξακολουθούν να λειτουργούν στα παλαιστινιακά (και ευρύτερα στα αραβικά) εδάφη. Στις 21/5/25, η «Εθνική Συνάντηση των Φυλών, των Αγροτικών Κοινοτήτων και των Οικογενειών της Παλαιστίνης στη Λωρίδα της Γάζας» εξέφρασε «υπερηφάνεια και εκτίμηση για τους νέους που συνέβαλαν με γενναιότητα και ακεραιότητα στην προστασία των φορτηγών βοήθειας και αλευριού που εισήχθησαν χθες», ενώ «η Ανώτατη Αρχή των Φυλών στις νότιες επαρχίες προειδοποιεί για δόλιο ισραηλινό σχέδιο που αποσκοπεί στην υπόθαλψη αναρχίας και κλοπών μέσω εγκληματικών ομάδων υπό την άμεση επίβλεψη της Κατοχής, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί βάναυσα τη δυστυχία του πολιορκημένου λαού μας». 5 Ούτε και αυτές τις ανακοινώσεις, όμως, εντόπισαν τα «ανεξάρτητα» δυτικά ΜΜΕ.

Η αιτία για τη στάση των δυτικών ΜΜΕ είναι εκ πρώτης όψεως η συμπόρευσή τους με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των χωρών τους. Η «δημοκρατική Δύση», δηλαδή τα καπιταλιστικά κράτη του δυτικού ιμπεριαλιστικού συνασπισμού, παρά τις προφανείς πλέον εσωτερικές αντιθέσεις τους, βρίσκονται σε στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ. Και όταν πρόκειται για στρατηγικά συμφέροντα και στρατηγικές συμμαχίες, όλες οι πομφόλυγες περί «διεθνούς δικαίου», «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», «δικαίου του πολέμου» κ.ο.κ. μπορούν (και οφείλουν) να παραμερίζονται. Έτσι όταν ο Νετανιάχου, εναντίον του οποίου εκκρεμεί ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, επισκέφτηκε τη Ουγγαρία στις 3/4/25, δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα, καθώς η ουγγρική κυβέρνηση δήλωσε ότι αποσύρεται προσωρινά από μέλος του ΔΠΔ. Την ίδια ακριβώς στιγμή ο Μητσοτάκης καυχιόταν για τη στρατηγική αμυντική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ. 6

Όταν έρχονται στο προσκήνιο τα ταξικά συμφέροντα των κυρίαρχων αστικών τάξεων, ο εγγενής ολοκληρωτισμός και η βαρβαρότητα του «δημοκρατικού» αστικού κράτους βγαίνουν στην επιφάνεια. Τα αστικά ΜΜΕ, ως ιδεολογικός μηχανισμός του καπιταλιστικού κράτους, ακροβατούν έτσι ανάμεσα σε αυτά τα στρατηγικά συμφέροντα και στο να παρουσιάζουν τις κακουχίες των αμάχων Παλαιστινίων, αφήνοντας στο σκοτάδι την παλαιστινιακή αντίσταση.

Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο στις πολλές «αναλύσεις» και συζητήσεις που οργανώνουν αυτά τα δυτικά ΜΜΕ για τον πόλεμο στη Γάζα δεν θίγεται παρά ελάχιστα το βασικό επίδικο ζήτημα των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται στη Ντόχα μεταξύ από τη μια μεριά της Χαμάς και από την άλλη των ΗΠΑ και του Ισραήλ: ο αφοπλισμός της παλαιστινιακής αντίστασης, τον οποίο απαιτεί το Ισραήλ και η Δύση. Διότι από την ιστορική πείρα των τελευταίων 80 χρόνων θα προέκυπτε αβίαστα, όπως άλλωστε τεκμηριώνεται και από το άρθρο του Νίκου Τριμικλινιώτη στο παρόν τεύχος των Θέσεων, ότι χωρίς τα όπλα της αντίστασης θα επακολουθούσε ο ολοκληρωτικός εκτοπισμός των Παλαιστινίων από τη γη τους, ίσως και με την πραγματοποίηση του οράματος του Προέδρου Τραμπ για μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής». Για τον λόγο ακριβώς αυτό η αντίσταση αρνείται πλέον κατηγορηματικά όχι απλώς τον αφοπλισμό της, αλλά και κάθε συμφωνία που δεν θα έβαζε οριστικό τέλος στον πόλεμο, με διεθνείς εγγυήσεις:

« Η Κατοχή συνεχίζει την ίδια κουβέντα για επιμέρους ανακωχή και προσωρινή παύση του πολέμου. Από την αρχή, αρνηθήκαμε να διαπραγματευτούμε το ζήτημα των όπλων και του εξορισμού της ηγεσίας της Χαμάς ή οποιουδήποτε παλαιστίνιου πολίτη από τη γη τους. […] Είμαστε έτοιμοι να απελευθερώσουμε τους αιχμάλωτους όλους μαζί, υπό τον όρο ότι η Κατοχή θα δεσμευτεί να σταματήσει τον πόλεμο, με διεθνείς εγγυήσεις. Η Αντίσταση είναι μια χαρά και δεν υπάρχει καμιά ανησυχία για το μέλλον της. Οι επιχειρήσεις της συνεχίζονται, παρά την τεράστια ανισομετρία εξοπλισμών σε σχέση με τον εχθρό» (19/5/2025). 7

Όμως το αστικό κράτος, ως ο πολιτικός εκπρόσωπος της κυρίαρχης αστικής τάξης, το κέντρο άσκησης της καπιταλιστικής πολιτικής εξουσίας επί της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειοψηφίας, χρειάζεται τη συναίνεση ή έστω την ανοχή αυτών ακριβώς των υφιστάμενων την εκμετάλλευση εξουσιαζόμενων τάξεων, για να μπορεί να επιτελεί αποτελεσματικά τον ρόλο του. Και στην περίπτωση της γενοκτονικής πολιτικής του Ισραήλ, όπου ένας ολόκληρος πληθυσμός 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων οδηγείται στον αφανισμό από την πείνα, ενώ καθημερινά εκτελούνται εν ψυχρώ δεκάδες άμαχοι, την ίδια στιγμή που οι δυτικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να στηρίζουν το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ δίνουν προτεραιότητα στις ανακοινώσεις του ισραηλινού στρατού, η ιδεολογία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και του «διεθνούς δικαίου» γυρίζει μπούμερανγκ.

Μεγάλες διαδηλώσεις και άλλες εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο απαιτούν συνεχώς «λευτεριά στην Παλαιστίνη» και έμμεσα στρέφονται κατά των κυβερνήσεων που συνεχίζουν να στηρίζουν τη στρατηγική της γενοκτονίας. 8 Στην Ελλάδα οι κινητοποιήσεις κορυφώθηκαν το τελευταίο δεκαήμερο του Μαΐου, με πορείες στην ισραηλινή πρεσβεία (22/5/25 και 31/5/25), 9 αλλά και συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, 10 στους τόπους δουλειάς, 11 στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στους δήμους κλπ. Μεγάλες συναυλίες αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό διοργανώθηκαν επίσης, π.χ. στο Σύνταγμα στις 24/5/25, με παρουσία του πρέσβη της Παλαιστίνης στην Αθήνα. 12 Παράλληλα, η επίκαιρη ερώτηση για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με την κατάσταση στη Γάζα που κατέθεσετο ΚΚΕ στις 21/5/25, οδήγησε σε κοινή δήλωση των ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – Νέας Αριστεράς και Πλεύσης Ελευθερίας, στην οποία μεταξύ άλλων διατυπώνεται η απαίτηση να σταματήσει κάθε στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ και να αναγνωριστεί επισήμως το κράτος της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ. 13 Την ίδια στιγμή κινητοποιήσεις συλλόγων, συνδικάτων και άλλων κοινωνικών οργανώσεων ακύρωναν ημερίδες ελληνο-ισραηλινής επιχειρηματικής συνεργασίας, όπως αυτή που επιχείρησε να διοργανώσει το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά στις 28/5/25. 14 Την ίδια τύχη είχε και η απόπειρα διοργάνωσης από την ισραηλινή πρεσβεία εκδήλωσης στο Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου της Θεσσαλονίκης. 15

Η πίεση των κινητοποιήσεων σε όλη την Ευρώπη ενάντια στη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων, καθώς και οι δολοφονίες από τον ισραηλινό στρατό γιατρών και νοσηλευτών από διάφορες χώρες, που πρόσφεραν ανθρωπιστικές υπηρεσίες στη Γάζα, η σύλληψη και απέλαση βρετανικής κοινοβουλευτικής επιτροπής, 16 οι πυροβολισμοί από τον ισραηλινό στρατό εναντίον δεκάδων διπλωματών που επισκέπτονταν τη Δυτική όχθη 17 και άλλα ανάλογα επεισόδια που προστίθενται στις καθημερινές περιγραφές σφαγών αμάχων, ανάγκασαν πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να «ασκήσουν κριτική» στο Ισραήλ. Ακόμα και ο Μητσοτάκης, εξαγγέλλοντας στις 22/5/25 την πρόθεσή του να καταργήσει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, έφτασε να δηλώσει ότι είναι «υπέρ της ανάγκης άμεσης κατάπαυσης του πυρός και αποκατάστασης της απρόσκοπτης ροής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα». Πιο «τολμηροί», όπως πάντα, οι ηγέτες της Γαλλίας και της Βρετανίας προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω: ο μεν Μακρόν τάχθηκε υπέρ της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους, ο δε Στάρμερ σταμάτησε τις συζητήσεις για περαιτέρω εμβάθυνση των ήδη στενών βρετανο-ισραηλινών οικονομικών σχέσεων. Μόλις πριν, στις 19/5/25, οι κυβερνήσεις Βρετανίας, Γαλλίας και Καναδά, με κοινή δήλωσή τους επιβεβαίωσαν «τον σημαντικό ρόλο της Διάσκεψης Υψηλού Επιπέδου για τη Λύση των Δύο Κρατών που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο στα Ηνωμένα Έθνη για την επίτευξη διεθνούς συναίνεσης γύρω από τον στόχο αυτό». 18

Η «στροφή» αυτή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων είναι εξόφθαλμα υποκριτική, καθώς στην ουσία δεν λαμβάνει κανένα μέτρο που θα μπορούσε να δυσκολέψει τη συνέχιση της γενοκτονίας στη Γάζα, ενώ παράλληλα συνεχίζεται η «στρατηγική συνεργασία» με το Ισραήλ, που κλήθηκε μάλιστα να συμμετάσχει σε κοινή σύσκεψη με τους υπουργούς εξωτερικών των χωρών-μελών της ΕΕ στις 23/6/25 στις Βρυξέλλες. 19 Δημοσίευμα της βρετανικής The Guardian, αποκάλυψε ότι η περίφημη δήλωση των τριών κρατών σχετικά με τη Διάσκεψη Υψηλού Επιπέδου στερείται περιεχομένου, καθώς η Διάσκεψη «αναμένεται [ότι θα είναι] χαμηλών προσδοκιών». 20 Οι «εξαιρέσεις» της Ισπανίας, που ζήτησε την επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ, και της Ιρλανδίας, που πρότεινε τη διακοπή των εμπορικών σχέσεων με τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, είναι αποτέλεσμα της πίεσης από το κίνημα αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη, καίτοι βέβαια και αυτές μέχρι στιγμής ακροβατούν ανάμεσα σε μια δήλωση προθέσεων και στη λήψη ουσιαστικών μέτρων.

Απέναντι στη βαρβαρότητα και τον κυνισμό των αστικών κρατών στέκεται μόνο η αντίσταση των κινημάτων. Ακόμα και μέσα στο Ισραήλ υψώνονται φωνές διαμαρτυρίας και λαμβάνουν χώρα κινήσεις αντίστασης. Το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ οργανώνει κινητοποιήσεις στα σύνορα με τη Γάζα, απαιτώντας το τέλος του πολέμου και της ισραηλινής κατοχής. 21 Το ίδιο αίτημα επαναλήφθηκε από 1400 Ισραηλινούς πανεπιστημιακούς, 22 ενώ με πρωτοβουλία επιζώντων του Ολοκαυτώματος οργανώθηκε στις 25/4/25 μαζική διαμαρτυρία στο Τελ Αβίβ εναντίον της πολιτικής λιμοκτονίας του πληθυσμού της Γάζας. 23 Αν και η πλειοψηφία των Ισραηλινών φαίνεται να αντιτίθεται στην αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων, η υποστήριξη στον πόλεμο στη Γάζα και στον Νετανιάχου συρρικνώνεται. Σύμφωνα με ανάλυση του Ισραηλινού δημοσιογράφου MeronRapoport στις 11/4/25, «πάνω από 100.000 Ισραηλινοί έχουν σύμφωνα με πληροφορίες σταματήσει να εμφανίζονται για την εφεδρική τους θητεία. Αν και οι λόγοι τους διαφέρουν, η κλίμακα του φαινομένου καταδεικνύει τη φθίνουσα νομιμότητα του πολέμου». 24

Ακτιβιστικές πρωτοβουλίες με μεγάλο συμβολικό φορτίο, όπως η απόπειρα του σκάφους Madleen από τη FreedomFlotilla να προσεγγίσει με ανθρωπιστική βοήθεια τη Γάζα, 25 και η Παγκόσμια Πορεία χιλιάδων αλληλέγγυων από 36 χώρες από την αιγυπτιακή πόλη Ελ Αρίς (15/6/25) μέχρι τα σύνορα με τη Γάζα, καλύπτοντας μια απόσταση 50 χιλιομέτρων, 26 λειτουργούν καταλυτικά για την περαιτέρω ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και την απομόνωση του κράτους-δολοφόνου, που χάνει ακόμα και το τελευταίο φύλλο συκής «διεθνούς νομιμότητας» με τις πρακτικές πειρατείας και απαγωγής ακτιβιστών που προωθεί.

2. Το Ισραήλ δεν αποτελεί εξαίρεση: Η δικτατορία της αστικής τάξης συνιστά βία υπεράνω κάθε νόμου

Ανάμεσα στις 12 προσωπικότητες που επέβαιναν στο πλοίο Madleen και συνελήφθησαν από τις ισραηλινές αρχές στα ανοιχτά της Γάζας ήταν και η Σουηδή ακτιβίστρια GretaThunberg, κάτοχος πάμπολλων διακρίσεων για τις πρωτοβουλίες της ενάντια στις πολιτικές που επιταχύνουν την κλιματική αλλαγή, η οποία ήδη το 2019, σε ηλικία 16 ετών, είχε προσκληθεί και μιλήσει στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική δράση, 27 ενώ έχει υπάρξει πέντε φορές υποψήφια για το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη, μετά από προτάσεις Σουηδών βουλευτών. Στο τελευταίο φωνητικό μήνυμά της πριν συλληφθεί από τον ισραηλινό στρατό, κάλεσε τη σουηδική κυβέρνηση να αναλάβει δράση για την άμεση απελευθέρωσή της. «Υπήρξε μια χλιαρή αντίδραση από τη σουηδική κυβέρνηση. Το υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι η Τούνμπεργκ και οποιοσδήποτε άλλος Σουηδός πολίτης βρίσκεται στο πλοίο θα λάβει υποστήριξη αν τη χρειαστεί. Αλλά δεν είναι πολύ σαφές τι ακριβώς σημαίνει αυτό». 28 Την ίδια μέρα της σύλληψης των ακτιβιστών του Madleen, το γερμανικό τμήμα της διεθνούς κινηματικής περιβαλλοντικής οργάνωσης FridaysforFuture, ιδρυτικό μέλος της οποίας είναι η Γκρέτα Τούνμπεργκ, κατάφερε να επικοινωνεί τα μηνύματά του για την Παλαιστίνη μέσω της πλατφόρμας Instagram, χρησιμοποιώντας τον διαδικτυακό τόπο του FridaysforFutureNigeria, 29 καθώς οι ευρωπαϊκοί αντίστοιχοι δίαυλοι είχαν κλείσει.

Η στάση ανοχής των «δημοκρατικών» κρατών απέναντι στην απροκάλυπτη γενοκτονία που προωθεί το Ισραήλ στη Γάζα δεν ερμηνεύεται, λοιπόν, μόνο από τη σύγκλιση των γεωπολιτικών συμφερόντων τους με το Ισραήλ. Στη ρίζα της κάθε καπιταλιστικής εξουσίας (και συνεπώς στη ρίζα του κάθε ιμπεριαλισμού) υπάρχει κάτι πολύ βαθύτερο, πέρα από το οποιονδήποτε «συγκυριακό συμφέρον»: Το «δικαίωμα» του καπιταλιστικού κράτους όχι απλώς να «ορίζει τον νόμο», άρα και την έννομη βία, την αποκλειστικότητα της οποίας διατηρεί, αλλά, πολύ περισσότερο, το δικαίωμα να δρα πάνω από τον οποιονδήποτε νόμο: «Οι σχέσεις της ταξικής πάλης (περιλαμβανομένων αυτών) που επιβάλλονται και ρυθμίζονται από τον νόμο […], δεν είναι, σε τελευταία ανάλυση, νομικές σχέσεις, αλλά σχέσεις πάλης, δηλαδή σχέσεις δύναμης, εν ολίγοις σχέσεις βίας, απροκάλυπτης ή όχι. […]. Η δικτατορία της αστικής τάξης είναι μια δικτατορία επειδή, σε τελευταία ανάλυση, είναι μια βία ισχυρότερη από κάθε νόμο». 30

Το «δικαίωμα» του Ισραήλ να ασκεί κρατική βία υπεράνω οποιουδήποτε (διεθνούς ή άλλου) νόμου είναι ακριβώς το «δικαίωμα» κάθε καπιταλιστικού κράτους να ορίζει τη συνθήκη «έκτακτης ανάγκης» και να μη δεσμεύεται από οποιονδήποτε νόμο. Ή, ακόμα καλύτερα, να επικαλείται τον εκάστοτε προσφορότερο για την άσκηση της εξουσίας του νόμο, έχοντας πάντα την αποκλειστική αρμοδιότητα να ερμηνεύει αυτόν τον νόμο. Η ταξική αλληλεγγύη των αστικών τάξεων, που είναι άλλωστε η βάση για κάθε σύγκλιση γεωπολιτικών συμφερόντων, δεν διαταράσσεται ούτε σε συνθήκες γεωπολιτικών ανταγωνισμών: ακόμα και κατά τις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ καπιταλιστικών κρατών, οι ροές εμπορευμάτων και κεφαλαίων δεν τίθενται σε αμφισβήτηση, όπως δεν αμφισβητείται και ο κοινός αγώνας των εμπολέμων εναντίον των επαναστατικών κινημάτων.

Τα ιστορικά παραδείγματα που τεκμηριώνουν τις παραπάνω θέσεις είναι πάρα πολλά, αλλά εδώ αρκεί να αναφέρουμε ένα τωρινό, την ανάπτυξη από τον Αμερικανό Πρόεδρο της Εθνοφρουράς, δηλαδή ενός ειδικού σώματος του αμερικανικού στρατού επιφορτισμένου με τις «εσωτερικές υποθέσεις» της χώρας, για την καταστολή των κινητοποιήσεων που ξέσπασαν στις 6/6/25 στο Λος Άντζελες, εναντίον της κρατικής βίας και ειδικότερα των μαζικών απελάσεων μεταναστών. 31 Οι τελευταίες φορές που είχε επέμβει η Εθνοφρουρά για την καταστολή διαδηλώσεων ήταν το 1968, μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το 1992 μετά τον άγριο ξυλοδαρμό από αστυνομικούς του Αφροαμερικανού Ρόντνυ Κινγκ και το 2020 μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Καθώς η ανάπτυξη της Εθνοφρουράς απαιτεί τη διαβούλευση με τον Κυβερνήτη της Πολιτείας όπου γίνεται η επέμβαση, «ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, Γκάβιν Νιούσομ, δήλωσε […] ότι το γραφείο του σκοπεύει να μηνύσει την κυβέρνηση Τραμπ για την αποστολή της Εθνοφρουράς χωρίς να τον συμβουλευτεί, μια κίνηση που χαρακτήρισε “παράνομη και ανήθικη”». 32

Όμως, αυτό που μετράει, αυτό που μπορεί να δώσει αποτελεσματικότητα ακόμα και στις νομικές διαδικασίες, είναι η αντίσταση.

3. Ακόμα και οι μικρές νίκες μετράνε

Στη ζοφερή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα από τις ακραία αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ανοίγουν συνεχώς κάποιες χαραμάδες ελπίδας, μέσα από κινηματικές δράσεις, απεργιακές κινητοποιήσεις και αλλαγές συσχετισμών δύναμης σε κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς χώρους. Επιγραμματικά αναφέρουμε:

Την απεργία στην εταιρία ταχυμεταφορών Speedex στις 2/5/25, που κατέληξε σε μερική νίκη των εργαζομένων στις 10/5/25 (ανάκληση της απόλυσης ενός εργαζομένου, αυξημένη αποζημίωση για μια άλλη απόλυση, πρόγραμμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης).

Την απεργία στο AllouFanPark στις 10/5/25, που πέτυχε την ικανοποίηση ορισμένων από τα αιτήματα των εργαζομένων στις 16/5/25 (ίδρυση σωματείου και καταβολή δεδουλευμένων).

Τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών εναντίον των μέτρων που απαξιώνουν τη δημόσια εκπαίδευση.

Την κατάταξη των συμβασιούχων του Δήμου Καισαριανής σε προσωποπαγείς θέσεις αορίστου χρόνου στις 14/5/25, μετά από κινητοποιήσεις του σωματείου τους.

Τις κινητοποιήσεις και επαναλαμβανόμενες απεργίες των λιμενεργατών στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της COSCO από τις 17/5/25 για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, στόχος που επιτεύχθηκε στις 26/5/25.

Την απεργία των εργαζομένων στην AtticaBank στις 23/5/25 για την αναστολή απολύσεων.

Την κινητοποίηση στον όμιλο ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ που πέτυχε την ακύρωση απόλυσης απεργού μηχανικού.

Τις κινητοποιήσεις των υγειονομικών, μεταξύ άλλων για την προστασία των δημόσιων δομών ψυχικής υγείας καθ’ όλο το διάστημα 28/5-16/6/25.

Τη νίκη της ΔΗΠΑΚ (28/3/25) που πρόσκειται στο ΚΚΕ στην ΕΙΝΑΠ, με σημαντική αύξηση αριθμού ψήφων και την αλλαγή του πολιτικού προσανατολισμού της διοίκησης μετά από 25 χρόνια. Τρίτη δύναμη, μετά τη ΔΗΠΑΚ και τη ΔΗΚΝΙ (ΝΔ), αναδείχθηκε το «Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή», το οποίο στηρίζουν δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Τις επαναλαμβανόμενες απεργίες στα πλοία της Αδριατικής από τις 3/6/25.

Τις απεργίες των εργαζομένων στην Intracom από τις 4/6/25, για καταβολή οφειλών προς τους εργαζόμενους και αυξήσεις μισθών.

Τις πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη για τη μετατροπή του χώρου της ΔΕΘ στο κέντρο της πόλης σε μητροπολιτικό πάρκο, αντί για τη σχεδιαζόμενη τσιμεντοποίηση.

Η γενίκευση και ενίσχυση των εργατικών αγώνων αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ της εργασίας. Ή τα κέρδη τους, ή οι ζωές μας!